Francis żegna się z Helen i obiecuje jej godny pochówek po czym wsiada do jakiegoś bliżej nieokreślonego pociągu i ma kolejną wizję, tym razem z własną żoną. Podchodząc do niej odkrywa, że to tylko omamy i wściekły rzuca butelką z whisky przed siebie. Następuje scena jego rodzinnego domu i pokoiku w którym spał jego wnuk, powracają wspomnienia utraconego życia. Reszta pozostawia otwarte pole do interpretacji, gdyż po tej scenie pojawiają się napisy końcowe.